هيچ هم براي خودش عالمـــي دارد …
وقتي “ همه ” هايت هيچ ميــــشوند ،
آن وقت “ هيچ ” برايت يک دنياست …!
هيچ هم براي خودش عالمـــي دارد …
وقتي “ همه ” هايت هيچ ميــــشوند ،
آن وقت “ هيچ ” برايت يک دنياست …!
درخت با برگ های خشک و شاخه های شکسته
هنوز درخت است …
آدم اما
“دلـش کـه بـشـکنـد”
دیگر آدم نمی شود...
به دروغ هایت بگو
آنقدر برای دلَم رجز نخوانند …
من اهل جنگ نیستم …
من آدمم!
خیلی که بخواهم گرد و خاک کنم…
سکوت می کنم...
به همین سادگی! (خودم)
از ایــــن تکــــرار ساعتــــــــــــــــهـا
از ایــــن بیـــــــهوده بودنـــــــــــــهـا
از ایــــن بـــــی تاب مانــــــــــــدنهـا
از ایــــن تردیـــــدهـا
نیـــــرنگهـا
شـــــــکها
خیانتـــــها
از ایــــن رنگیـــن کمان سرد آدمـــها
از ایــــن مرگـــــــــــــ باورها و رویاها
پریشــــــــــــــــــــــــــــــــــــــانم …
دلــــــــــــم پـــــــــرواز میـــــخواهد!
تـقـویـم امســال هــم.. بـا تـقـویـم پـارســال..
ـهیــچ فــــرقــی نــمیــــکـنـد...!
وقــتـــــــی:
زنــــدگـــــی.. تـا اطــلــــــاع ثــــــانـــــــــوی..
تــــ....ــــعـــ....ـــطــــ....ــــیـــ....ــــل است..!
جـنگـل … فقط سوختنی نیست … خوردنـــی هم هست … من یک جنگل، چوب ـــــــســادگـــیــــــــ ام را خورده ام …!!!
کـــوچ پرنـــدهــهـا به مــن آمــوخـــــــــــــــــــت
هــــواـی رابـطـــــه ـــها وقــتــــی ســـرد شــد
بــــایـــــد رفــــــــتــــــــــــــــــــــ......ــــــــــ.....!
بــــــ......ـــــــ......ــــــ...ــــــه همین سادگی...
ایــنـجـــــــا …
دســت هــر کـــس را کــه مـیـگـیــــری بــرای {بـلـنــــد شـــدن}
آمـــاده مــی شــــود بــرای {ســـوار شــــدن} … !
صدایِ نواهایِ نگاهِ مرا هجی کن..
شاید..
پر صدا تر از فریادِ الفبای ِ کلمات باشد...!!!
ببار ای آسمان...
آخر چشمان تو
همچون نگاه من
خشکیده در فضای غبار آلود تنهایی
به پایکوبی مرگ مشغول است...!!!
مثال آخرین برگ پاییزی
که نقش بسته است بر تن سرد زمستان..!
خبری نیست...!!
همه چیز اگر در امن و امان نباشد
دست کم نا امن هم نیست.......!
ولی گاهی
اتفاقی
یادی
روحت را دگرگون می کند...
آرامش را از خیالت می گیرد و روانت را در تنشی بی ثبات فرو می برد...
راه رهایی نیست وقتی همه دیواریم...
خدایا…
در انجماد نگاههاى سرد این مردم…
دلم برای جهنمت تنگ شده است!!
گاهی باید به فاصله ها خوش آمد بگیم!
شاید آمده اند
تا بخشی از حماقت هایمان را جبران کنند..!!!
این روزها تو را فقط به اندازه یک اشتباه میشناسم...!!
من رفتنی نبودم!
تو بند کفشهایم را محکم تر کردی…
چقدر پایبند بودن سخت است...
وقتی خیانت درب تمام خانه های شهر را می کوبد…..!
می گویند: ضعیف شده ای...
می گویم: سنگینی درس هایم است!!!
نمی دانند سنگینی درس هاییست که از دنیا
و آدمهایش گرفته ام...!!
روزی صدایم را می شنوی! روزی که نه صدا اهمیت دارد... و نه روز...!!!
ترسناک ترین انسان هـا دقیقاً همانهایی هستند کــه از همان ابتدا
اصـــرار دارند فرشـــــتــه بودنشان را اثبات کنند ..!!
از این "باید حرف بزنیم ها متنفرم"!
مگر اینقدر حرف زدیم چه شد؟؟؟؟
- هــــــــــــــــــــیـــــــــــــــــــــچ - (خودم)
امشب انگار قرص ها هم آلزایمرگرفتن....
لعنتی ها یادشون رفته که خواب آورن نه
یادآور..
✔ بـا تـمــــام وجـوב
ایـــלּ روزهــــآ
شـرمـســـآرم
" از روزهـایـــے كــہ بـــہ تــــو افـتـخـار مــــے كــــرבم "
شــب که می شود ...
شـــــــــــروع می شود ،
ای کــــاش هایِ من ...!!!
چــــطور مــیتوان به تـاول های پا گفت ... که تـــمام مسیر طـی شده !!! اشــــتباه بــــود ... !!!
تنهایی ام را کســی شریک نیست..
مطمــــئن
باش!!!
دستِ احتــــیاج به سمت ِتــــو که هیـــچ
به سمت ِ خودم هم دراز نخواهم
کرد…
شایـــد کــه تنهایی هایم
از تنهایی دق کنــــد..!!!
تو که نمیدانی خنده هایم چقــــــدر درد میکند...
فقط میبینی که میخنــــدم...
پــــــــس
قضاوت به خــــــوشبختیم نــــکـن...!!!
چقدر تلخ شده ای...
این روزها..!!!
قندهایت را در دل چه کسی...
آب می کنی...!!
بامن از هیچ چیزسخن نگو...
از هیچ چیز...!!!
فقط برو...
به همین سادگی...!!! (خودم)
تمـــــــامـــ مے شــومــ روزـــے . . .
فکـــرشــ را بکن !
یکــــ روز مــی آیـــے و مےبـــیـــنـــے نه من هستــــم . . . نه این کلمــــات . . .!!!
هـــــــــــــــــــــی لعــــــنتــــــــــــــــــــی!!! با تــوام...
چند بار بگم سیگـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــار نکش!!!
دودش مثل مرگ موش می مــــــــــــــــــونه.............! (خودم)
دلت خنک شد...!!!
خطی به اندازه ی "خدا" کشیده ام بین خودم با خودت...!!
به این می گویند: "خط فاصله"
به همین سادگی...!
(خودم)
رهایم کن...
برو!!!
اما نگران نباش!!!
تنهاییت مداوم نیست...
دیگران برایت کافی اند... جای مرا برایت پر می کنند و تو باز می شوی همان که بوده ای...
نه کم... نه زیاد...
فقط می شوی همان!!!
راستی داشت یادم می رفت...
این وسط تنها یک چیزی هست که کم می شود..!!
.
.
.
اعتماد
من
به
تو...
به همین سادگی....!!!
(خودم)
آهای آدم ها... آهای من... آهای تو... آهای ما...
همه به گوش باشیم...
این راه که می رویم به ترکستان هم نیست...به گورستان است...!
گورستان انسان های سنگی!!!
مدت هاست که یا مغزمان گچی شده یا قلبمان یخی؟!!
بی انصافیست اگر بگوییم قلبی در سینه هایمان می تپد و مغزی در جمجمه هایمان...
اگر قلب داشتیم..
اگر مغز داشتیم..
این روزگارمان نبود...
از این پس باید احساس ناب آدمی را در لابه لای فضولات حیوانات جست و جو کرد..
شعور انسانی را در تک تک سلول های جسم کرم مرده خوار...
انسانیت را در پس دیوار بلند غرور ...
شرافت را میان آب های گندیده ی فاضلاب...
عشق را میان قلب سگ همسایه...
و صداقت را روی طاقچه غبار نشسته ی کودکی هایمان...
راستی صداقت سیری چند شده است؟؟؟ چند دلار؟ چند پوند؟ چند ریال؟
لااقل به اندازه ی عنبیه مردمک چشم راست یک مورچه با خودمان روراست باشیم..
(خودم)
کــــــــاش آدم هیــــــــچوقــت نفهــــمــه یـــــه حـــرفایـــــــ ی دروغ بـــــــــوده! ...
چشم هایم را می بندم.... کور بودن را به دیدن بعضی ها ترجیح میدهم....
تلنگر کوچکی است باران ، وقتی فراموش می کنیم آسمان کجاست !!!
تیغ روزگار
شاهرگ “کلامم” را
چنان بریده ، که سکوتم
“بند” نمی آید !
آدمـ ها برای همـ سنگ تمامـ میـ ـگذارند...
امــا نهـ وقتی کهـ در ميانشان هستی ،
نـهـ !!!
آنجا کهـ در ميان خاک خوابيدی ،
“سنگِ تمام”
را میــ ـگذارند و مــی روند …