آهای آدم ها... آهای من... آهای تو... آهای ما...
همه به گوش باشیم...
این راه که می رویم به ترکستان هم نیست...به گورستان است...!
گورستان انسان های سنگی!!!
مدت هاست که یا مغزمان گچی شده یا قلبمان یخی؟!!
بی انصافیست اگر بگوییم قلبی در سینه هایمان می تپد و مغزی در جمجمه هایمان...
اگر قلب داشتیم..
اگر مغز داشتیم..
این روزگارمان نبود...
از این پس باید احساس ناب آدمی را در لابه لای فضولات حیوانات جست و جو کرد..
شعور انسانی را در تک تک سلول های جسم کرم مرده خوار...
انسانیت را در پس دیوار بلند غرور ...
شرافت را میان آب های گندیده ی فاضلاب...
عشق را میان قلب سگ همسایه...
و صداقت را روی طاقچه غبار نشسته ی کودکی هایمان...
راستی صداقت سیری چند شده است؟؟؟ چند دلار؟ چند پوند؟ چند ریال؟
لااقل به اندازه ی عنبیه مردمک چشم راست یک مورچه با خودمان روراست باشیم..
(خودم)
نظرات شما عزیزان:
