عادت خوبیست زیر باران آرزو کردن دعا کردن گریه کردن به یاد گذشته ایی که برایم خاطره است.
بی آشیانه را شوق ماندن نیست سنگ بر زمین ننداز ، من خود پریده ام
تقصیر کفش ها نیست جاده را نیز متهم نکنید پابرهنگانی بوده اند که جاده های لجوج بر گامهایشان بوسه زده است
مثل کبریت کشیدن در باد دیدنت دشوار است. میکشم آخرین دانه ی کبریتم را در باد. هرچه باداباد
بزرگترین افسوس آدمی این است که حس می کند می خواهد اما نمی تواند و به یاد می آورد زمانی را که می توانست اما نخواست
خدایا حکمت قدمهایی را که برایم بر میداری آشکار کن تا درهایی را که به سویم میگشایی ندانسته نبندم و درهاییکه به رویم میبندی به اصرار نگشایم
چه سنت قشنگیه به دست آوردن دل ها، کمک به مرگ غصه ها،همیشه مهربون بودن،درست مثل قصه ها،چه سنت قشنگیه چیدن هفت سین دعا،سپردن سالی که رفت به دفتر خاطره ها
نظرات شما عزیزان:
