آهای آدم ها... آهای من... آهای تو... آهای ما...
همه به گوش باشیم...
این راه که می رویم به ترکستان هم نیست...به گورستان است...!
گورستان انسان های سنگی!!!
مدت هاست که یا مغزمان گچی شده یا قلبمان یخی؟!!
بی انصافیست اگر بگوییم قلبی در سینه هایمان می تپد و مغزی در جمجمه هایمان...
اگر قلب داشتیم..
اگر مغز داشتیم..
این روزگارمان نبود...
از این پس باید احساس ناب آدمی را در لابه لای فضولات حیوانات جست و جو کرد..
شعور انسانی را در تک تک سلول های جسم کرم مرده خوار...
انسانیت را در پس دیوار بلند غرور ...
شرافت را میان آب های گندیده ی فاضلاب...
عشق را میان قلب سگ همسایه...
و صداقت را روی طاقچه غبار نشسته ی کودکی هایمان...
راستی صداقت سیری چند شده است؟؟؟ چند دلار؟ چند پوند؟ چند ریال؟
لااقل به اندازه ی عنبیه مردمک چشم راست یک مورچه با خودمان روراست باشیم..
(خودم)
چشم هایم را می بندم....
کور بودن را به دیدن بعضی ها ترجیح میدهم....
تلنگر کوچکی است باران ، وقتی فراموش می کنیم آسمان کجاست !!!
تیغ روزگار
شاهرگ “کلامم” را
چنان بریده ، که سکوتم
“بند” نمی آید !
آدمـ ها برای همـ سنگ تمامـ میـ ـگذارند...
امــا نهـ وقتی کهـ در ميانشان هستی ،
نـهـ !!!
آنجا کهـ در ميان خاک خوابيدی ،
“سنگِ تمام”
را میــ ـگذارند و مــی روند …
گفــــ ـــت: حالت را نمی پـــ ـــــرسم
میـ دانمـ خوبــــ ــــی, عکس هایت همــــــــهـ با لبخنـــــــدند!!
و نمی دانست عکـــ ـــاس کهـ می گوید سیـــــــــــــب…
من یـــــــــ ـــاد حماقت آدمهامی افتــــــــمـ
و مــــــــــی خنـــــــدم (:
دیگر نمی خواهمت...
لطفا از جلوی چشمانم دور شو...!!
مگر دریا مُرد از بی‌بارانی ؟!
ای مترسک آنقدر دستهایت را باز نکن!
کسی تو را در آغوش نمیگیرد
استواری همیشه تنهایی می آورد....!
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرینَ لَکَ عَلى مُصابِهِمْ
یادم دادی بر غم هایم شاکر باشم تا صابر........!
