امشب برای لحظه ای ای جــــــان نیامدی
مرهم نهی به آتش هجــــــــــران، نیامدی
با یادت ای نگــــــــار شب تار من، دلـــم
شب را به سر رساند به افغــــان، نیامدی
طومار غم به حـــــــــال من زار بسته شد
همدم به این ملول پریشــــــــــــان نیامدی
چشمـــان من به راه تو باریــــد و آب شد
افسوس! تو به خاطــــــر بــــاران نیامدی
آورد بــــــــــوی پیرهنت را نسیــم صبح
باری بــــــرای وصــل به کنعــان نیامدی
جـــانا! بهار عمر خــــزان شد فســـرد گل
امــــــــا بــــرای دیـــــدن بسـتان نیامدی
هرشب بدون مــــــــاه بود آسمــــــان من
دردا! بـــــــــــــــرای روشـنی آن نیامدی
رسوا نمیشوی کـــــــه ببینند بـــــــا منی
حتی به عشقبـــــــــازی پنهـــان نیـامدی
دار و نــــدار من بربـــــــودند رهــــزنان
ای دل! به سوی خـــــــانه ویران نیامدی
مـــارا مگر نبود قراری؟ تورا چـــه شد؟
پیمان شکن شدی و به پیمان نیــــــامدی
بستند با طنـاب که عشق است جـــرم من
معشوق من چرا تو به زندان نیــــامدی؟
در کلبه ای که جز من و او نیست دربرم
جـــــــانا! دمی به کلبه تو مهمان نیـامدی
طـــــــائر غزل سرود ز شب تا سپیده دم اکنـــون رسیده بر خـط پایان، نیــــــامدی....
نظرات شما عزیزان:
