ترس من از بچه بازيهاى مضحكانه نيست!!
ترس من از دورويى،ازخيانت،ازدروغ...
ترس من ازفاصله، بين باور و يقين روبروست!
ترس من ازناسپاسى،ازدوستى هاى زيباى بي رنگ و بوست...
به چه ميگويى ترس؟؟!!!
ترس من ازنگاه مات و بى رنگ يار،
از دل سنگ زمان است...
ترس من ازذهن آشفته ايست كه نميداند عقربه هاى زمان بيرحمانه پاى ميكوبند و درگذرند وبه اين ميخندند كه "ستاره" تا ابد طاقت ماندن در تارى شبهايش را ندارد...
ترس "پروانه" ازخيال همسفر است در لحظه تنهايى سفر...
ترس "ياس" ازپاكى نگاهى است كه نميداند سبزاست ياارغوانى؟؟ سرخ است يا سپيد؟؟ يا نكند سياه؟!!
ترس ياس از سبزى نگاهى است كه ميترسد به زردى پاييز برسد، آن هنگام كه ياس، تازه گل كرده است...
ترس من از عمق نگاهى است كه به فرداها سپرده شده است...
ترس من از ناگفته هايى است كه به ناكجا رفته است...
به چه ميگويى ترس؟؟؟!!!
خيال من، آن سوى ترس هاست...
(مرضیه حسن زاده)
نظرات شما عزیزان:
