هیچکـــس نمـی دانــد..
چقــدر جـایِ شـادمـانیهـای بـی سـبب در دل نســلِ مـا خـالیسـت …!
مــزرعـه را..
ملـــخ هــا جــویــدنــد !
و مــا ..
بــــرایِ کـلاغهــا “متـــرسک” سـاختــــیم !
و ایـن بــود ،
شــروعِ جــهـالـتــــــ...!!!
ایـــن روزهـــا هــــوا خیلـــی غبـــار آلــــود اســـت؛
گـــرگ را از ســـگ نمــی تـــوان تشخیـــص داد !
هنگـــامـــی گـــرگ را می شنـــاسیـــم؛
کـــه دریـــده شـــده ایــــم...!!!
یـه زمانیـ میـگفتــنـــ از تــو چشـمــاشــ میــشــه فـهــمــیـــد..
راسـتـــــ میگــه یــــا دروغ …!
امــــا حالا دیـگـــه اینـــقـــدر تــوانمــنـــد شــدنــــ بــعـــضــیــا
کــه بـــا چشــمــشــونــمــــ دروغ مــیــگـن …
ســقـــوــطـ …
تـاوانــــ پـریـدنــــ بـــا بعـضـــیــ ـهـــاستــــــ …!
گُفتــــــــ :مَـــرا فَــرامــوش کُـטּ اَمّـــا نَــدانستـــــ
ڪـﮧ
اَصــلـاً اَرزش ِ بـﮧ یــاد مـــانـدَטּ رآ نَــداشتـــــــ…!
بعضی زخمها هستــــ...
که هر روز صبح ، باید پانسمانش را باز کنی و روش نمکــــ بپاشی !
تا یادتـــــ نرود…
دیگر ،سراغ بعضی آدمـــا نبــاید رفتـــــــــ !!
لاشـــه ی عشقتـــــ...
خواهد گــَندید.!
وقتــی
طبق عادتـــــِ همیشــه..
تقدیمش میکنــی
بــ...ـــه غیــ...ـــر…!
فکر میکردمــ سیاهی چشمانتــــ...
پر از رمز و راز عاشقی استــــ.!
زهیــــ خیالـــِ باطلـــ...!
پشت ســــرم حرف بود..
حدیــث شد!!
میترســــم آیه شود..
سوره اش کنند به جعـــــــــل
بعد تفسیـــرم کنند این جماعت نـا اهـــل...!!!